De labradorietsteen wordt in de lithotherapie beschouwd als weldadig voor alle problemen die verband houden met de ogen en het gezichtsvermogen. Labradoriet is een beschermende steen voor therapeuten en anderen in helende beroepen. Het neemt het gevoel van vermoeidheid weg en helpt de drager te beschermen tegen het ongemak van anderen. Dit is bijzonder nuttig na een magnetisme-sessie en wanneer de therapeut zich extreem moe voelt. Zijn regeneratieve kracht is ook krachtig en kan de drager helpen uit te rusten wanneer hij zich lichamelijk en geestelijk uitgeput voelt.

In 1770 ontdekten Moravische missionarissen Labradoriet in Labrador, een gebied in Canada. De geoloog Foster gebruikte het als referentie om de steen in 1780 voor het eerst een naam te geven. De Inuit en andere inheemse volkeren hebben legendes over labradoriet. Veel Eskimo legenden verbinden het met het noorderlicht, vanwege de vele kleuren. Het zuiderlicht zou bevroren zijn en gevangen zitten in de rotsvorm. De man bevrijdde hen door de rots te breken met zijn speer. Sommige van de blauwe en groene reflecties zouden bevroren blijven, in de vorm van rotsen. De geest van hun voorouders zou aanwezig zijn in het mineraal en het aardse rijk verbinden met andere onzichtbare rijken. Het is een ring die de weg wijst, het is beschermend en rustgevend.